Toen ik op woensdag avond na de eerste uitbreekdag passeerde aan de winkel dacht ik :
Verhip de trap is weggewaaid.
(gedicht van Annie M.G. Smith (*) )
Er was een plaatselijke orkaan voorbijgekomen.
De vloer die we jaren lang dweilden en die nog sporen van de vernis van de vorige kunstenaar droeg, was weg en lag bezaaid met de brokken muur die 50 jaar lang rond de trap zaten.
Maar wat een ongelofelijke inkijk hebben we nu.
Vrijdag vertrok de laatste container met brokken. Zo empty heeft de winkel er nog nooit uitgezien.
En hoe heerlijk, het nieuwe terras op het eerste verdiep is al in wording. Daar is plaats gelaten voor een lichtkoepel, zodat we straks vanuit de winkel meteen zicht hebben op het mooie weer.
| (*) De trap is weggewaaid Annie M.G. Schmidt Toen vader ’s morgens wakker werd, toen riep hij: Wel verdraaid! Kijk nou es wat er is gebeurd, de trap is weggewaaid En moeder zei: Hoe moet dat nou? Hoe komen we beneden? De hele trap is weggewaaid, met vijfenzestig treden. De kinders kwamen uit hun bed en riepen: Heerlijk zeg! We kunnen lekker niet naar school, want onze trap is weg. En vader nam de telefoon en belde naar ’t kantoor. Zeg baas, de trap is weggewaaid, ik kan niet komen hoor! Maar ja, er was geen brood in huis, geen melk, geen kaas, geen fruit; ze konden het niet halen ook, ze konden er niet uit. | Daar zaten ze, drie dagen lang. Ze waren bleek en mager. Want niemand kon naar boven toe, geen bakker en geen slager. Toen belde vader ’t vliegveld op en riep: Hallo, Hallo! Stuurt u een helikoptertje en krijgen we ’t cadeau? Er kwam een helikoptertje, dat landde op het plat. Het bracht hen naar beneden toe. Ziezo, en dat was dat. En moeder zei: Nu moeten wij een nieuwe trap gaan bouwen. Maar vader riep: Ach Bets, waarom? We zullen ’t zo maar houwen. En voortaan houden ze ’t maar zo. Ze zijn nu erg tevreden. Ze gaan per helikoptertje omhoog en naar beneden. En vader zegt: Nou zie je, Bets die trappen zijn maar ouderwets! |